Ik voel me soms een beetje down, als ik in mijn pyjama met een stuk chocolade op de bank zit te staren naar die perfecte Instagramfoto’s, waar mensen er –flawless- uitzien. Maar die perfecte leventjes die je op je tijdlijn ziet verschijnen, zijn alles behalve de realiteit. Helaas zorgen zulke mooie bewerkte foto’s er toch voor dat veel vrouwen onzeker worden over zichzelf. Soms denk ik weleens dat het gewoon een platform is om een ideale, onrealistische lifestyle te promoten en het creëren van een valse identiteit is, om het maar even heel plat te zeggen.
Ikzelf ben inmiddels uit de pubertijd. Althans daar ga ik wel een beetje vanuit met mijn 21++ plus plus zegmaar ;-). Maar toch zit de invloed van de media, Facebook, Instagram mij vaak niet lekker. Jonge meiden die in de pubertijd zitten en onzeker zijn, want hey dat zijn we allemaal (geweest) zeker op die leeftijd, hebben vrijwel allemaal een social media account. Delen foto’s en scrollen uren door instagram foto-momentjes van mensen die ze kennen, maar ook mensen die zij helemaal niet kennen. En denken vaak “waarom zie ik er niet zo mooi uit? Heb ik een rare neus? Mond? Zijn mijn lippen te dun? Mijn borsten te klein? Ben ik te dik? Heb ik vreemd haar? ” En ga zo maar door..
Ik heb in mijn leven nog nooit zó veel van anderen gezien en gelezen. Het is een vorm van ontspanning, maar aan de andere kant zorgt het voor best wat stress, want zodra je niet lijkt op alles wat je voorbij ziet komen volgt de paniek, en zie je dat sommige mensen helemaal doorslaan met cosmetische ingrepen. Maar door alle selfies van knappe mensen zou je je behoorlijk onzeker kunnen voelen. Afgetrainde lijven, jukbeenderen waar je u tegen zegt, benen zo lang als boomstammen die perfect staan onder dat korte rokje in maatje 34…
Een foto van een fris en fruitige dame met als bijschrift #Net wakker #riseandshine’…
Uhmmm… wait a second………. Als ik uit bed kom, lijk ik op een personage uit – The Walking Dead –. Mega klitterig haar (want het haar netjes even vlechten voordat ik naar bed ga.. daar heb ik écht geen zin in) wallen, een vlekkerig gezicht. Daar kan ik honderd filters tegenaan gooien, maar nog ziet het er niet uit. Hoe kan het dan dat al die mensen er wél zo mooi uitzien in de ochtend? Omdat wat je ziet -nep- is. Deze dame in kwestie heeft hoogstwaarschijnlijk een tijd in de make-up gezeten, een aantal filters eroverheen gegooid en vervolgens ook nog even de foto bewerkt. Maar dat zien we niet, wij zien alleen die geweldige #selfie.
Ook dat superfoods gedoe, mensen die 10x in de week sporten en kauwen op een stukje wortel, ik kan hier echt een aantal blog’s over schrijven.. al die trends. Maar ook deze dames weten precies hoe ze moeten staan om dat buikje te verhullen. Die hebben eerst tientallen misschien wel honderden foto’s gemaakt om uiteindelijk na wat bewerkingsmateriaal te hebben uitgevoerd het perfecte kiekje te kunnen delen. #nofilter. Yeah sure..
En ook al die foto’s van de leukste feestjes en tripjes. Waar iedereen altijd bij is of bij moet zijn? Wat doe ik verkeerd in het leven, dat ik dit niet kan? Waarom kan ik hier straks niet over mee praten? Maar niemand zal ooit eens posten: #benmeegevraagdmmaareigenlijkisergeenzakaan #wasikmaarlekkerthuis #rotfeest.
Ik ben niet tegen social media hoor, integendeel zelfs. Ik kijk en volg ook zeker bepaalde personen en bloggers. Stiekem voelt het dan alsof je deze mensen zelf een beetje kent. Ik lees herkenbare stukken van mensen. Van wie ik inmiddels meer weet dan van sommige vrienden. Je kunt sneller contact maken met mensen en of organisaties. Maar de keerzijde, de onzekerheid die bij zo veel mensen weer wordt aangewakkerd, die is niet óke. Welke foto is wel social media waardig? Welk filter is het beste voor mijn foto? Waar sta ik het mooiste op? In de middeleeuwen werden mensen ook vaak mooier op een schilderij afgebeeld dan ze daadwerkelijk waren. Grote oren? Oef niet schilderen, of we maken het haar langer zodat het erover heen valt. Toen was er al een soort photoshop maar dan in de handen van de kunstenaar.
En wat zijn we er met z’n alle veel tijd aan kwijt. Overal waar ik om mij heen kijk, zie ik iedereen op zijn telefoon zie kijken, we leven eigenlijk in onze telefoon. Ik verwijt ze niets, zelf doe ik er ook aan mee. Toch, mis ik soms ook die tijd dat je echt moet langsgaan om te weten hoe het met iemand gaat. Dat je gewoon níet op de hoogte bent van het leven van een ieder van wie je dat wil weten. Dat we gewoon lekker rustig met elkaar eten, zonder foto’s te maken van elk gerecht en tussendoor Whatsapp te checken.
Ik hoop dat iedereen echt bij zichzelf te raden gaat dat alles wat je ziet echt geen relatiteit is. Blijf alsjeblieft dicht bij jezelf. Reacties van mensen blijven toch wel komen, want dat durven mensen wel lekker vanaf hun telefoon of laptop. Bekritiseren van andermans uiterlijk waarom… ” Zó die is lelijk zonder make-up” (of is dat gewoon een foto van de persoon zonder bewerking?!) Laten we elkaar allemaal in elkaars waarde laten. Ik heb alleens eerder gezegd; wie bepaald nou dat je “mooi” genoeg bent? Echt zeker niet de media. Dat bepaal jijzelf; elk mens is prachtig. En laat je vooral niet leiden door wat andere vinden. (Ook een goede tip voor mijzelf.. denk ik terwijl ik dit typ..)
Ik zag deze week ook een prachtig filmpje over dit onderwerp, dit filmpje wil ik graag met jullie delen.
Social media is het tweedimensionaal afbeelden van ons leven. Als je driedimensionale ervaringen wil, leef je leven dan in een driedimensionale wereld.
https://www.beautybank.nl/
mireille@beautybank.nl
