Vandaag is zo’n dag die begon, maar van mij niet had hoeven beginnen. De realiteit neemt steeds vaker de plaats in van mijn dromen, en die zijn helaas zelden leuk. Ik werd wakker omdat mijn kussen nat was van de tranen. En als de dag dan zo begint dan laat ik ze maar stromen. Een dag waarin de gedachten, beelden en emoties versmelten in het grote gemis.
Tranen rollen over elkaar als domino stenen
Het zijn flashbacks in de vroege ochtend waar dromen keihard weer botsen met de werkelijkheid. Ik heb het niet gedroomd. De beelden uit mijn droom zijn werkelijkheid, verdorie, nog steeds. Toen ik voor het eerst in maanden eindelijk weer even kon vliegen voelde ik diep in mijn hart een steek bij de aanblik van zoveel geparkeerde vliegtuigen. Vliegtuigen horen te vliegen, gevuld te zijn met vrolijke mensen die op weg zijn naar avontuur. Naar andere omgevingen, naar even weg en ontspannen of misschien wel knoeper-hard werken en de deal van je leven binnenhalen. Mensen op weg naar familie of vrienden die ze al veel te lang niet hebben gezien. Of vliegen naar geliefden, zoals mijn collega die de knuffels van de liefde van zijn leven al maanden niet mocht voelen. Oh, nee knuffelen, dat mag van de heren en dames politici niet meer. Terwijl wetenschappelijk is aangetoond hoe goed knuffelen is voor onze weerstand. En plons, de tranen lopen weer. Was het maar een boze droom maar de werkelijkheid houdt mij deze ochtend gevangen in verdriet. Mijn werk als stewardess wordt mij, samen met al mijn collega’s afgenomen. Ik mis de magie van het vliegen, mijn lieve collega’s, de passagiers die samen de wereld kleiner maken in plaats van de onbegrijpelijke ziekmakende afstand die nu al zo lang gecreëerd wordt. Met het verdriet van het gemis groeit mijn verdriet nog groter van alles wat wordt afgenomen van iedereen.
Ik weet zó hoe het voelt
Ik kijk in de spiegel. Niet echt mijn charmantste versie. Rood doorlopen ogen. Haar net uit mijn bed waar ik ook nog eens met mijn handen in heb gezeten. Dit is zo-not-me, maar wtf, ik ga nergens heen, hoef nergens heen en potver, we mogen nergens heen van die zogenaamde beroepspolitici in Den Haag. Twee weken geleden stond mijn afspraak bij de kapper. Verzet naar februari, als het dan mag. Maar kijk toch eens naar die oervervelende persconferenties waar de heren met strak gekapte haartjes met droge ogen zichzelf voordoen als zelfverzekerde allesweters. Campagne tijd. Een populariteitswedstrijd, nou mijn stem heeft dit hele cabinet al lang geleden verspeeld. Snap jij het nog. We mogen niet op afspraak naar een salon waar alles super hygiënisch is georganiseerd en zij rennen van de ene studio naar de andere studio, popie-jopie spelen terwijl ze de beauty-professionals kapot maken. Wist je trouwens dat in elke crisis in de geschiedenisboeken de beauty- en cosmetica industrie altijd, als enige branche, positieve cijfers lieten zien. Dit is de eerste crisis waar dat niet zo is. Terwijl mensen van nature weten dat ze in tijden van tegenspoed in zichzelf moeten investeren. Zelfvertrouwen, eigenwaarde, stralen en als we alleen nog op onszelf kunnen vertrouwen is aandacht besteden aan je uiterlijk een goede investering. Maar de Nederlandse samenleving wordt economisch en sociaal afgebroken. En dan schieten de tranen weer in mijn ogen bij de gedachte wat een mooie mensen er toch zijn. Want deze week hebben zich spontaan alweer nieuwe beauty-professionals aangemeld, ze willen bijdragen aan het het werk dat de BeautyBank doet, zelfs in deze tegenspoed.
Verdriet vloeit over in trots, verzet en vechtlust
Yess, ik ben mijn verdriet voorbij. Mijn verdriet is via trots voor al die beauty-professionals die zich staande moeten houden omgeslagen in verzet en vechtlust.
VOOR EENS EN VOOR ALTIJD DUIDELIJK MAKEN
Hoe we het gaan doen dat weet ik nog niet maar we gaan ons er als BeautyBank keihard voor inzetten in 2021 voor eens-en-voor-altijd duidelijk te maken dat uiterlijke verzorging EEN EERSTE LEVENSBEHOEFTE IS. Salons horen, net als supermarkten open te zijn. Ze leveren veel meer dan een ‘kapsel’ een ‘maskertje’ of ‘mooie nagels’. Beauty-professionals zijn sociaal vaardige professionals die persoonlijke aandacht geven, sociale cohesie vergroten, en via de uiterlijke verzorging het collectieve zelfvertrouwen en de eigenwaarde vergroten, het fundament onder geluk en onder een gezonde samenleving.
Jullie horen nog van ons!!!
Karin & Ronald
(foto banner: door Karolina Grabowska via Pexels)
